Bir öğretmen çocuğu olarak defter, kitap kokusu arasında büyüyerek çocuk olmak ve önce öğrenci sonra öğretmen olmak...

Sanırım her kız çocuğu gibi babasına aşık bir çocuk olarak büyüdüm.Çok küçük yaşlarda okula el ele, yan yana gitmenin zevkini içimde yaşayarak büyüdüm. Teneffüs aralarında onu görmenin rahatlığı ve tatlı mayhoşluğu beni hep kendine güven duyan,sıcacık baba sevgisi ile hem dem etti ve ömür boyu bu sıcaklığı yüreğimde duyarak beni yaşattı.Ona hayrandım çocukların tahta başında onu dikkatle izlemesi beni mest ederdi ve onun gibi olmak isterdim. Sonunda oldum ve öğretmen olmanın haklı gururunu da yıllar içinde yaşadım.

Henüz yirmi yaşındaydım öğretmen olduğumda.Üç yıllık Samsun Eğitim Enstitüsü Türkçe bölümünü bitirerek tayinimi beklemeye başladım.İlk atamam Gazi orta okuluna oldu.On beş gün sonra stajyer öğretmen olarak Samsun Tekkeköy lisesi’ne atandım.Her gün Samsun’dan belediye otobüsü ile gidip geliyordum okula.
İşte o sıralar tanıdım onu otobüs durağında...Adı Hasan’dı. Hasan Sıvas
Her gün otobüs durağında simit satıyordu.Çok merak ettim ne kadar kazanıyordu acaba? Bir gün dayanamayıp sordum.Aylık 22 bin lira demişti.Benim maaşım ise o zamanlar aylık 13.200 liraydı.Benden bile fazla kazanıyor demiş ve hayret etmiştim.Neden okumadığını anlamıştım elbette .Ailesine ekonomik olarak yardım ediyordu.Babası inşaatlarda çalışıyormuş çünkü.

Okumak ister miydi acaba ?Bir gün dayanamadım ve tüm sormak istediğim soruları sordum.Babasına karşı çıkamadığı için okula gidemiyordu.Bu benim kapılarına dayanmama sebep oldu.Diplomasını ve nüfus cüzdanını istedim ama annesi;" kasada kasanın anahtarı da babasında" dedi.O gün elim boş döndüm.
Bu beni bir süre engellese de sonunda simitleri omzunda duraktan alıp okula müdür yardımcısı Mustafa Bey’in karşısına getirdim.Ben " artık velisiyim ,öğrenci için ne gerekiyorsa yapalım,gerekli evrakları babası gelince talep edelim ."dedim ve sonunda Hasan okullu oldu.

Aradan zaman geçti ve ben başka bir okula Çarşamba Kahyalı Orta Okulu’na atandım.Sonra da Samsun merkezde görev yapmaya başladım.Epey zaman geçti aradan ve sonra elbette onu merak ettim.Amcasının kahvesine giderek onu sordum.Camiye gitmiş ;"Kahveye yakın durakta bekliyorum, gelince beni arasın"diye haber bıraktım.Geldiğinde neredeyse tanımayacaktım .Büyümüş boy atmıştı.Artık liseyi bitirmiş .Laboratuvar teknisyenliği bölümünü okuyordu.Çok mutlu olmuştum
Bir hafta sonra annesi yanında bize geldi.Annesi biraz rahatsızdı ama yine de güldük söyledik.Bir gül fidanı gibi büyüyüp serpilmiş, aklı başında çok bilinçli bir genç olmuştu.Benden sonra Tuğrul müdürüm çok yardımcı olmuş ona.Şimdilerde sanırım eşi hayatta.Allah rahmet etsin kendisi bu dünyadan ayrılmış .Değerli bir insandı kendisi .

.Sonrasında bir daha uzun zaman görüşmedik Hasan’la ama ben hep onu sordum tanıyanlara .Çünkü ben de üç çocuk annesi olmuştum.Okul ve ev arasında koşturuyordum.

Bizden ayrıldıktan sonra annesi ve babasını kaybetmiş ve kız kardeşlerini o bakıp büyütmüş ve evlendirmiş.
Bir gün bunları kendisinden öğrendim. O sıralar benim ameliyat olmam gerekiyordu.Kardeşim, Hasan’ın artık Samsun doğum evi hastane müdürü olduğunu söyledi. Kulaklarıma inanamadım bir an.Kısa zaman sonra yanına gittik ve bizi öyle karşıladı ki anlatamam.Başhekimle tanıştırdı ve "benim hayatımı değiştiren hocam" dedi.Üniversite bitirmiş benden sonra ve bu günlerini görmek beni inanılmaz mutlu etmişti.

Bize gösterdiği içten ve samimi davranışları kendimi prenses gibi hissetmeme sebep oldu.Ameliyatım onun hastanesinde gerçekleşti.Özel oda gibi hastane odasında bizi yatırdı ve tüm personel onun öğretmeni olduğumu öğrenmiş, bizi kendimize özel hissettirmişti .

Öğrencimin artık iki çocuğu ve bir eşi vardı ve beni her konuda inanılmaz huzurlu ,mutlu ve iyi bir insanın devletine hizmet eder konumunda görmenin keyfini yaşattı.

Sanırım şimdilerde Kastamonu’nun bir ilçesinde devlet hastanesinde müdürlük yapıyor.Allah onu devletine ve ailesine bağışlasın.Çünkü o iyi bir idareci ve önce insan.

Bana öğretmen olmanın güzelliğini yaşatan bu güzide insanı sizlerle öğretmenler gününde paylaşmak istedim.Tüm öğrencilerimin güzel günlerini görmek bu örnekte olduğu gibi beni hep mutlu eder.İnşallah sizlere başka örnekler anlatmak nasip olsun isterim.

Semiray Sezgin Daylan /22/11/2019-İstanbul